Om het theoretische aspect aantrekkelijk te maken, ontstond er een roman in de vorm van een liefdesgeschiedenis tussen juffrouw Do (die garant staat voor de relatieve do-ladder), en meneer Gé (waar het absolute systeem vanuit A-B-C aan bod komt). Het huwelijk tussen beiden heeft unieke gevolgen voor het begrijpen en treffen van het notenbeeld. Het prikkelen van de fantasie door het maken van tekeningen tijdens het verhaal, maakt “notenland” ongekend boeiend!

Aanschouwelijkheid is een belangrijk didactisch principe. Zo worden de noten op een kleurrijke manier getoond, waarbij de lengte zichtbaar wordt gemaakt. Abstracte begrippen over maatsoorten e.d. worden aldus concreet gemaakt. Het trefschema is een belangrijke basis voor de solfège. Liedjes en andere oefeningen worden op een speelse manier zelf “ontdekt”.

   

Overigens is het verhaal een “kapstok” voor de theoretische vorming. Het gaat om het uitgangspunt: “van spelend leren naar lerend spelen (zingen)”. De weg er naar toe is flexibel.